Genieten in Cusco
Door: Carolinenienke
Blijf op de hoogte en volg Caroline
19 November 2015 | Peru, Cuzco
De tijd in Lima zit er al weer op en inmiddels zijn we al weer ruim anderhalve week bij ons gastgezin in Cusco. De tijd gaat snel hier! De laatste week in Lima hebben we vrij rustig aan gedaan, maar we hebben ons zeker niet verveeld. We zijn in ieder geval elke dag op pad geweest en hebben nog leuke dingen van de stad kunnen zien. Zo zijn we naar een fonteinenpark geweest waar, wanneer het donker wordt, de vele fonteinen allemaal vrolijke kleuren krijgen. Gezellig om door heen te lopen en grappig dat er midden in de gekke, chaotische stad zo’n mooi park is aangelegd. Ook zijn we nog een ochtend naar een sloppenwijk geweest, naar het project waar Anne vrijwilliger is. Bizar om te zien hoe we na een uurtje met de bus in een totaal andere plaats vol armoede terecht kwamen. Het was grauw, veel zand en veel kleine hutjes. We kwamen de vuilnisbelt tegen waarin we mensen zagen zoeken naar voor hen nog bruikbare spullen. Bijna niet voor te stellen dat dat het dagelijks leven van de mensen daar is en dat wij dan een half jaar gaan reizen, omdat we dat leuk vinden…
Wat verder leuk was aan Lima, is dat het daar niet zo toeristisch is. Zo konden we alles zeggen zonder dat iemand ons begreep. We hebben in de bussen schaamteloos gesprekken gevoerd als: “Haha, zie je hoe die jongen stiekem via de spiegel naar ons zit te kijken…” En hij maar lief naar ons terug lachen :). Uiteraard hebben we nog veel meer gezien en gedaan, maar zullen zowel jullie als onszelf niet vermoeien door alles op te schrijven. We hebben in ieder geval een mooie tijd in Lima gehad, maar hadden zin om het volgende avontuur te gaan beleven en zo zitten we nu in ons gastgezin in Cusco.
Het is een heel leuk gastgezin met lieve mensen. Ze zijn echt in ons geïnteresseerd en we voelen ons dan ook heel welkom. Heel vaak zien we ze echter niet, dit ook omdat zij twee appartementen hebben hier. Het gastgezin slaapt zelf beneden, waar ook de oma woont. Zij is pas geopereerd en kan hierdoor ook niet meer naar boven komen. Ons gastgezin zorgt voor haar en misschien is dat ook wel de reden dat ze vaker beneden zijn. Onze gastouders en broer eten wel altijd in ons appartement, alleen hebben we nog niet vaak met hen gegeten. De etenstijden hier vinden wij namelijk heel bijzonder. Zo kwamen ze vorige week om 16:30 uur lunchen en om 22:30 uur avondeten. Aangezien wij vorige week nog best moe waren lagen wij dan vaak te slapen of soms waren we ook gewoon weg met klasgenoten. Deze week lijken we wel wat meer energie te hebben en hebben we ze ook wel wat vaker gezien. We eten nog steeds apart, maar terwijl zij aan het eten zijn kunnen wij gezellig een kop thee drinken. Als we dan met het gastgezin samen zijn, hebben we wel altijd veel lol. De mensen hier zijn erg grappig en we moeten veel om hen lachen. Onze gastbroer noemt ons dan ook ‘Las chicas hahaha’. Of zoals hij het zelf veel grappiger uitspreekt: ‘las chicas gagaga’ :) . Het is wel goed voor ons Spaans om vaker een poging te doen om met de mensen hier te praten. We merken namelijk wel dat we steeds maar gaan begrijpen, maar terug praten is echt nog lastig. We oefenen dat ook niet zo heel vaak, omdat we buiten school om voornamelijk in het Engels praten. Al is dat ook een goede oefening.;-)
Het appartement waar wij slapen is overigens mooi en vrij ruim. We hebben beide een prima kamer en er is een warme douche, niets te klagen dus! Ook hebben we nog een Duits huisgenootje wat erg gezellig is. Zij woont hier al ruim 3 maanden en neemt ons mee naar allerlei leuke dingen in de stad, stelt ons voor aan haar vrienden en helpt ons met het vertalen wanneer we de mensen hier echt niet begrijpen. :)
En dan het eten.. Als echte rijstliefhebbers zijn wij erg blij dat we elke middag en avond rijst voorgeschoteld krijgen. Op zich is het niet vies en ’s middags hebben we vaak echt honger, zodat we het prima weg krijgen. De droge rijst met gebakken banaan heeft alleen wel echt wat moeite gekost.. Dat viel niet zo in de smaak. ’s Avonds hebben we over het algemeen meer moeite om het op te eten. We krijgen dan namelijk precies hetzelfde als ’s middags, alleen moeten we het nu opwarmen in de magnetron. De rijst wordt dan hard en de smaak is toch anders dan wanneer het net gemaakt is. We hebben al een aantal keer aangegeven dat we ’s avonds graag minder te eten willen, en hoewel het wel iets minder is dan ’s middags lijken ze de kleine porties die wij in Nederland eten hier niet te kennen. Het is dus steeds te veel. Maar we doen wel ons best alles op te eten, want eten weggooien lijkt hier nog erger dan in Nederland. ;-)
En dan gaan we ook netjes elke ochtend naar school. We zitten allebei in dezelfde klas en worden hier vergezeld door 3 meiden. Ze komen uit de USA, Duitsland en Ierland. Lekker gevarieerd dus. :) Tot nu toe hebben we steeds ’s ochtends school gehad, waar wij nog erg blij mee zijn. Voor de mensen die ons kennen klinkt dat waarschijnlijk best een beetje raar, aangezien we absoluut geen ochtendmensen zijn! Het betekent echter wel dat we ’s middags nog allerlei dingen kunnen ondernemen met de mensen die we hier ontmoet hebben. Als we de ochtend vrij zijn weten we wel hoe dat gaat: we slapen wat langer, gaan rustig eten en douchen en voordat we dan de deur uit gaan kunnen we direct door naar school. Dus elke ochtend gaan wij netjes om 08:00 uur de deur uit en lopen we 30 minuten naar school. In die 30 minuten kunnen we heel wat bespreken en zo hadden we het er pas over dat het al zo gewoon lijkt om hier te zijn. We voelen ons helemaal op ons gemak, hebben wat ‘vrienden’ gemaakt, voelen ons thuis in ons gastgezin, kennen de weg een beetje en verbazen ons eigenlijk niet meer over de dingen die hier te zien zijn en gebeuren, terwijl veel van die dingen voor Nederlandse begrippen heel ongewoon zijn. Het lijkt ons vooral heel grappig om de weg naar school eens met jullie te lopen en zijn benieuwd hoe jullie op de dingen hier reageren. :) Zo beginnen we de tocht dwars door een soort markt. Overal op straat zitten mensen in de brandende zon met kleedjes allerlei verschillende spullen te verkopen. Van ondergoed en sokken tot fruit, groenten, complete varkenskoppen of levende kakelende kippen in een heel klein netje. Het afval wordt gewoon op straat gegooid en een groot gedeelte blijft hier ook liggen. In de zon gaat dit rotten en stinken, de lucht is dan ook echt verschrikkelijk hier... Ondertussen lopen we steeds zigzaggend door de straten. Dit omdat we anders recht tegen onze grote vrienden de zwerfhonden aanlopen, we de kleine kindjes die hier overdag op straat leven omver lopen, struikelen over de stukken groenten en fruit die voor onze voeten rollen of mensen die zelf gewoon niet voor zich kijken en zo tegen ons op botsen als we zelf niet aan de kant gaan. Ook doen we nog een poging onze schoenen enigszins schoon te houden en springen we zo door de straten.
Wanneer we dat gehad hebben komt het volgende avontuur: oversteken. Op de stoplichten hoeven we niet te letten, die staan toch niet op elkaar afgesteld. Wanneer het stoplicht voor voetgangers groen wordt, blijft het stoplicht voor de auto’s ook nog minimaal 6 seconden op groen staan. Alles gaat hier door elkaar dus. Willen we aan de overkant komen moeten we maar gewoon gaan lopen en de auto’s voor ons laten stoppen. Doen we dit niet moeten we waarschijnlijk elke ochtend 10 minuten eerder van huis. En die 10 minuten langer in bed liggen vinden wij heus niet vervelend. ;-)
Dan komen we aan in het toeristische gedeelte. Dit houdt in dat er van alle kanten mensen op ons af komen om ons iets aan te bieden. Zo krijgen we gemiddeld zo’n 10 keer per dag de vraag of we een massage willen. Sommigen willen hier 20 sol voor, maar we komen ook mannen tegen die ons gratis massages willen geven. Maar geen zorgen, we slaan alles af! Ook wordt ons meerdere keren per dag gevraagd of we echte ‘zelfgemaakte’ tekeningen willen kopen. Alleen wel opvallend dat alle verschillende verkopers ons elke keer precies dezelfde tekeningen laten zien.. Ze hebben vast allemaal dezelfde talenten hier! ;-) Na nog een aantal bedelaars, vrouwen in klederdracht met lama’s op hun arm die voor geld met ons op de foto willen, vrouwen met sjaals, kettingen, zelfgemaakte kerstballen of andere souvenirs, komen we aan bij ons favoriete stuk: de steile trap. Hoewel we soms nog stiekem een pauze inlassen blijven we hijgend boven komen. Maar het is een goede training voor de Machu Picchu en de andere tochten die we komende weken willen gaan doen. :)
De tocht is verder prima te doen, maar als we ’s avonds na 21:00 uur naar huis komen, nemen we de taxi. Spotgoedkoop hier! Gemiddeld betalen we zo’n 5 sol voor een ritje, wat neerkomt op 1,40 in euro’s. Dat delen door twee of soms zelfs door drie stelt niets voor dus. :)
Zo zijn veel dingen goedkoop hier, vinden wij. Luxe producten als chocola zijn wel erg duur, maar voor 12 sol (3,35) krijg je hier eten, waar zelfs de grote eters onder jullie meer dan genoeg aan zouden hebben. ;-) Ook hebben we de wasserette bezocht, wat een lachertje is. Voor elke kilo die we hier willen laten wassen betalen we 0,83 cent. Dan wassen, drogen en strijken ze het voor je...
Verder gebeurt er hier zoveel, dat we soms zelf niet meer weten wat we nu allemaal meegemaakt hebben. Het valt in ieder geval allemaal niet zo goed op te schrijven. Wel kunnen we zeggen dat we het heel goed naar ons zin hebben hier! Het is vooral super leuk om mensen vanuit allerlei landen te ontmoeten. Op reis lijkt niemand een agenda te hebben en iedereen is overal welkom. Zo hadden we pas een avondje met Nederlanders, Amerikanen, Peruanen een Duitser, Italiaan en nog wat mensen waarvan we de nationaliteit niet eens weten… Alles is hier mogelijk en gaat allemaal wat anders dan we gewend zijn in het vertrouwde Nederland. Daar komt het vaak niet eens in ons op om andere mensen uit te nodigen als je met ‘je groep’ hebt afgesproken. Wij vinden het in ieder geval erg leuk dat het hier wel zo gaat en genieten volop!
Voor de komende weken hebben we plannen om ook wat meer van de omgeving te gaan bekijken. De dagen hier zitten al redelijk vol, maar op de weg naar school en Cristo Blanco na, hebben we nog niet veel van Cusco gezien. Als het vrijdag mooi weer is hopen we de citytour te gaan doen en zaterdag hebben we gereserveerd voor de Sacred Valley. We zijn benieuwd! :)
Wat verder leuk was aan Lima, is dat het daar niet zo toeristisch is. Zo konden we alles zeggen zonder dat iemand ons begreep. We hebben in de bussen schaamteloos gesprekken gevoerd als: “Haha, zie je hoe die jongen stiekem via de spiegel naar ons zit te kijken…” En hij maar lief naar ons terug lachen :). Uiteraard hebben we nog veel meer gezien en gedaan, maar zullen zowel jullie als onszelf niet vermoeien door alles op te schrijven. We hebben in ieder geval een mooie tijd in Lima gehad, maar hadden zin om het volgende avontuur te gaan beleven en zo zitten we nu in ons gastgezin in Cusco.
Het is een heel leuk gastgezin met lieve mensen. Ze zijn echt in ons geïnteresseerd en we voelen ons dan ook heel welkom. Heel vaak zien we ze echter niet, dit ook omdat zij twee appartementen hebben hier. Het gastgezin slaapt zelf beneden, waar ook de oma woont. Zij is pas geopereerd en kan hierdoor ook niet meer naar boven komen. Ons gastgezin zorgt voor haar en misschien is dat ook wel de reden dat ze vaker beneden zijn. Onze gastouders en broer eten wel altijd in ons appartement, alleen hebben we nog niet vaak met hen gegeten. De etenstijden hier vinden wij namelijk heel bijzonder. Zo kwamen ze vorige week om 16:30 uur lunchen en om 22:30 uur avondeten. Aangezien wij vorige week nog best moe waren lagen wij dan vaak te slapen of soms waren we ook gewoon weg met klasgenoten. Deze week lijken we wel wat meer energie te hebben en hebben we ze ook wel wat vaker gezien. We eten nog steeds apart, maar terwijl zij aan het eten zijn kunnen wij gezellig een kop thee drinken. Als we dan met het gastgezin samen zijn, hebben we wel altijd veel lol. De mensen hier zijn erg grappig en we moeten veel om hen lachen. Onze gastbroer noemt ons dan ook ‘Las chicas hahaha’. Of zoals hij het zelf veel grappiger uitspreekt: ‘las chicas gagaga’ :) . Het is wel goed voor ons Spaans om vaker een poging te doen om met de mensen hier te praten. We merken namelijk wel dat we steeds maar gaan begrijpen, maar terug praten is echt nog lastig. We oefenen dat ook niet zo heel vaak, omdat we buiten school om voornamelijk in het Engels praten. Al is dat ook een goede oefening.;-)
Het appartement waar wij slapen is overigens mooi en vrij ruim. We hebben beide een prima kamer en er is een warme douche, niets te klagen dus! Ook hebben we nog een Duits huisgenootje wat erg gezellig is. Zij woont hier al ruim 3 maanden en neemt ons mee naar allerlei leuke dingen in de stad, stelt ons voor aan haar vrienden en helpt ons met het vertalen wanneer we de mensen hier echt niet begrijpen. :)
En dan het eten.. Als echte rijstliefhebbers zijn wij erg blij dat we elke middag en avond rijst voorgeschoteld krijgen. Op zich is het niet vies en ’s middags hebben we vaak echt honger, zodat we het prima weg krijgen. De droge rijst met gebakken banaan heeft alleen wel echt wat moeite gekost.. Dat viel niet zo in de smaak. ’s Avonds hebben we over het algemeen meer moeite om het op te eten. We krijgen dan namelijk precies hetzelfde als ’s middags, alleen moeten we het nu opwarmen in de magnetron. De rijst wordt dan hard en de smaak is toch anders dan wanneer het net gemaakt is. We hebben al een aantal keer aangegeven dat we ’s avonds graag minder te eten willen, en hoewel het wel iets minder is dan ’s middags lijken ze de kleine porties die wij in Nederland eten hier niet te kennen. Het is dus steeds te veel. Maar we doen wel ons best alles op te eten, want eten weggooien lijkt hier nog erger dan in Nederland. ;-)
En dan gaan we ook netjes elke ochtend naar school. We zitten allebei in dezelfde klas en worden hier vergezeld door 3 meiden. Ze komen uit de USA, Duitsland en Ierland. Lekker gevarieerd dus. :) Tot nu toe hebben we steeds ’s ochtends school gehad, waar wij nog erg blij mee zijn. Voor de mensen die ons kennen klinkt dat waarschijnlijk best een beetje raar, aangezien we absoluut geen ochtendmensen zijn! Het betekent echter wel dat we ’s middags nog allerlei dingen kunnen ondernemen met de mensen die we hier ontmoet hebben. Als we de ochtend vrij zijn weten we wel hoe dat gaat: we slapen wat langer, gaan rustig eten en douchen en voordat we dan de deur uit gaan kunnen we direct door naar school. Dus elke ochtend gaan wij netjes om 08:00 uur de deur uit en lopen we 30 minuten naar school. In die 30 minuten kunnen we heel wat bespreken en zo hadden we het er pas over dat het al zo gewoon lijkt om hier te zijn. We voelen ons helemaal op ons gemak, hebben wat ‘vrienden’ gemaakt, voelen ons thuis in ons gastgezin, kennen de weg een beetje en verbazen ons eigenlijk niet meer over de dingen die hier te zien zijn en gebeuren, terwijl veel van die dingen voor Nederlandse begrippen heel ongewoon zijn. Het lijkt ons vooral heel grappig om de weg naar school eens met jullie te lopen en zijn benieuwd hoe jullie op de dingen hier reageren. :) Zo beginnen we de tocht dwars door een soort markt. Overal op straat zitten mensen in de brandende zon met kleedjes allerlei verschillende spullen te verkopen. Van ondergoed en sokken tot fruit, groenten, complete varkenskoppen of levende kakelende kippen in een heel klein netje. Het afval wordt gewoon op straat gegooid en een groot gedeelte blijft hier ook liggen. In de zon gaat dit rotten en stinken, de lucht is dan ook echt verschrikkelijk hier... Ondertussen lopen we steeds zigzaggend door de straten. Dit omdat we anders recht tegen onze grote vrienden de zwerfhonden aanlopen, we de kleine kindjes die hier overdag op straat leven omver lopen, struikelen over de stukken groenten en fruit die voor onze voeten rollen of mensen die zelf gewoon niet voor zich kijken en zo tegen ons op botsen als we zelf niet aan de kant gaan. Ook doen we nog een poging onze schoenen enigszins schoon te houden en springen we zo door de straten.
Wanneer we dat gehad hebben komt het volgende avontuur: oversteken. Op de stoplichten hoeven we niet te letten, die staan toch niet op elkaar afgesteld. Wanneer het stoplicht voor voetgangers groen wordt, blijft het stoplicht voor de auto’s ook nog minimaal 6 seconden op groen staan. Alles gaat hier door elkaar dus. Willen we aan de overkant komen moeten we maar gewoon gaan lopen en de auto’s voor ons laten stoppen. Doen we dit niet moeten we waarschijnlijk elke ochtend 10 minuten eerder van huis. En die 10 minuten langer in bed liggen vinden wij heus niet vervelend. ;-)
Dan komen we aan in het toeristische gedeelte. Dit houdt in dat er van alle kanten mensen op ons af komen om ons iets aan te bieden. Zo krijgen we gemiddeld zo’n 10 keer per dag de vraag of we een massage willen. Sommigen willen hier 20 sol voor, maar we komen ook mannen tegen die ons gratis massages willen geven. Maar geen zorgen, we slaan alles af! Ook wordt ons meerdere keren per dag gevraagd of we echte ‘zelfgemaakte’ tekeningen willen kopen. Alleen wel opvallend dat alle verschillende verkopers ons elke keer precies dezelfde tekeningen laten zien.. Ze hebben vast allemaal dezelfde talenten hier! ;-) Na nog een aantal bedelaars, vrouwen in klederdracht met lama’s op hun arm die voor geld met ons op de foto willen, vrouwen met sjaals, kettingen, zelfgemaakte kerstballen of andere souvenirs, komen we aan bij ons favoriete stuk: de steile trap. Hoewel we soms nog stiekem een pauze inlassen blijven we hijgend boven komen. Maar het is een goede training voor de Machu Picchu en de andere tochten die we komende weken willen gaan doen. :)
De tocht is verder prima te doen, maar als we ’s avonds na 21:00 uur naar huis komen, nemen we de taxi. Spotgoedkoop hier! Gemiddeld betalen we zo’n 5 sol voor een ritje, wat neerkomt op 1,40 in euro’s. Dat delen door twee of soms zelfs door drie stelt niets voor dus. :)
Zo zijn veel dingen goedkoop hier, vinden wij. Luxe producten als chocola zijn wel erg duur, maar voor 12 sol (3,35) krijg je hier eten, waar zelfs de grote eters onder jullie meer dan genoeg aan zouden hebben. ;-) Ook hebben we de wasserette bezocht, wat een lachertje is. Voor elke kilo die we hier willen laten wassen betalen we 0,83 cent. Dan wassen, drogen en strijken ze het voor je...
Verder gebeurt er hier zoveel, dat we soms zelf niet meer weten wat we nu allemaal meegemaakt hebben. Het valt in ieder geval allemaal niet zo goed op te schrijven. Wel kunnen we zeggen dat we het heel goed naar ons zin hebben hier! Het is vooral super leuk om mensen vanuit allerlei landen te ontmoeten. Op reis lijkt niemand een agenda te hebben en iedereen is overal welkom. Zo hadden we pas een avondje met Nederlanders, Amerikanen, Peruanen een Duitser, Italiaan en nog wat mensen waarvan we de nationaliteit niet eens weten… Alles is hier mogelijk en gaat allemaal wat anders dan we gewend zijn in het vertrouwde Nederland. Daar komt het vaak niet eens in ons op om andere mensen uit te nodigen als je met ‘je groep’ hebt afgesproken. Wij vinden het in ieder geval erg leuk dat het hier wel zo gaat en genieten volop!
Voor de komende weken hebben we plannen om ook wat meer van de omgeving te gaan bekijken. De dagen hier zitten al redelijk vol, maar op de weg naar school en Cristo Blanco na, hebben we nog niet veel van Cusco gezien. Als het vrijdag mooi weer is hopen we de citytour te gaan doen en zaterdag hebben we gereserveerd voor de Sacred Valley. We zijn benieuwd! :)
-
19 November 2015 - 07:49
Marleen:
Wat leuk om jullie verslag te lezen, ik zie alles natuurlijk levend voor me, heel herkenbaar wat jullie schrijven. Gelukkig vermaken jullie je prima! De sacred valley is mooi hoor, goede keuze! En geen zorgen over het Spaans, het komt echt nog wel! Geniet van elk moment en alle mooie dingen die jullie meemaken! Liefs -
19 November 2015 - 14:42
Oma En Opa V.d.Wel :
Hoi Nienke en Carolien. Jullie hebben al heel wat gezien en beleefd en misschien ook spaans geleerd ?Ook heel fijn dat jullie al verschillende contacten hebben. Wij vinden het gezellig de verslagen te lezen,
dus kijken we weer uit naar de volgende.Geniet er van.
Veel liefs Oma en Opa. -
05 Januari 2016 - 11:47
Opa En Oma Van Linden:
Caroline en Nienke,
Na ruim 2 maanden zullen wij proberen iets op papier te zetten.
Voor jullie is dat niet moeilijk, daar er elke dag wel wat te beleven valt.
Dat kunnen wij wel in jouw verslag lezen. al moet je steeds wat punten opschrijven om je verhaal compleet te maken.
dat hebben wij, toen wij 3 weken in Guinee geweest zijn, ook gedaan.
Gelukkig zijn jullie met z'n tweeën en kunnen gemakkelijk contact maken, zeker nu jullie de Spaanse taal vloeiend spreken, tenminste daar gaan wij wel vanuit, vooral als je een talenknobbel hebt.
dan heeft een goed verstaander maar een half woord nodig.
wij zijn nu al aan het schrijven gegaan, maar wij vergeten intussen jullie een gezegend 2016 toe te wensen, wat wij nu dan ook gelijk doen.
omdat jullie het goed naar jullie zin hebben, geloven wij dat jullie het aan de ene kant niet fijn vinden dat de tijd zo snel gaat, zeker nu het nieuwe jaar al is ingegaan en het al 5 januari is.
Wij zouden aan de hand van je verslag eerder denken dat jullie daar 6 maanden op vakantie zijn dan dat jullie daar voor kinderen bezig zijn, maar dat is bedrog, want jullie moeten toch drie en een halve maand in dat kinderhuis werken.
wij denken dat jullie er nu aan toe zijn om daar de laatste maanden voor de kinderen je in te zetten.
Wij wensen jullie vanuit Ridderkerk veel sterkte toe en een leerzame tijd, maar vooral wees voorzichtig
Inmiddels is oma aan het spuiten, want zij maakt geen insuline meer aan en medicijnen slikken is onvoldoende om de suikerwaarde op peil te houden.
Dat was het voorlopig,
de hartelijke groeten van Opa en oma Van Linden
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley